De verwerking

We zijn vanmiddag om 14 uur in Gent toegekomen. Na een heerlijk terrasje in Geraardsbergen, mét mattentaart en echte chocolademelk in een zalig zonnetje. Dan nog twee uurtjes rijden tot de Gentse wegen. We reden die laatste uurtjes toch een beetje op wolkjes.

We reden dus 3.438 (cent/)kilometer bij elkaar…

Thuis verwend met de welverdiende douche en verwelkomstcomité, inclusief koffie en taartjes. Dat overtrof de verwachtingen. ’s Avonds nog vlug even naar de winkel om boodschappen, nu zijn we opnieuw min of meer op onze plooi. Een uitgebreid reisverhaal met meerdere foto’s volgt, uiteraard.

Advertenties

Het einde is in zicht

Momenteel verblijven we in Mons, en morgen leggen we de laatste kilometers naar Gent af. Daar wachten ons een warme douche, een luie zetel en de kat…

Verwachte aankomsttijd: tussen 12u00 en 15u00. Wie wil meefietsen mag altijd iets laten weten op de gsm van Sofie.

De laatste loodjes…

Zo dicht bij huis, tientallen belgen zien passeren met hun caravans, mobilhomes… zij zijn thuis binnen enkele uren, wij binnen enkele dagen. Toch een vermoeiende gedachte, maar het paard ruikt zijn stal. Zet de koffie maar al op, want we zijn op komst.

We zijn net in Reims aangekomen, na een bijna dodenrit langs de grote baan. Gelukkig vonden we een ietwat veiligere weg langs de patattenvelden en mooie riviertjes.

Nu nog twee keer in de lentefrisse tent en kleren kruipen en dan alle tijd vrij maken om jullie te knuffelen. 🙂

Helaas weer problemen met de kodak, maar geen nood, een diapresentatie volgt…

3.000 kilometer behaald

Ondertussen al heel veel regen gehad, het is eens iets anders dan die hete zon, al lijkt ons dat nu toch zo veel leuker dan die nattigheid.

Drie dagen geen nieuws, drie dagen bij sympathieke mensen in de tuin kunnen slapen. Vandaag typen we vanuit Troyes, morgen zitten we voorbij Reims. Dan nog eens slapen net voor de grens om uitgerust en gladgeschoren (allebei) nog een viertal uurtjes naar huis te fietsen donderdag. Wie mee wilt trappen, geeft maar een seintje op Sofie haar GSM (00 32 494 37 53 96). Waar we exact België binnenrijden weten we nog niet, waarschijnlijk ter hoogte van Mons om zo nog eens de Muur van Geraardsbergen mee te pikken, kwestie van in schoonheid af te sluiten. Maar voor de sportievelingen toch voor de zekerheid even checken via de GSM.

… De matras lonkt…

Dag van de goede beslissingen

De tandem net in twee gezaagd… we gaan elk onze eigen weg, saluutjes!

Een terugblik:

Grapje, gewoon op de juiste momenten vandaag een cafétje gevonden én een manier gevonden om rond Lyon heen te rijden. Het is immers altijd makkelijk een stad binnen te rijden, maar buiten rijden in de juiste richting is andere koek!

We hebben in Vienne een cybercafé gevonden, eindelijk. Met Lyon in zicht en heel wat regen in de lucht, zitten we lekker binnen van een koele cola te genieten. Deze middag konden we tijdens de lunch ook een splash vermijden.

De vrolijke trappers, nog steeds even vrolijk, kijken uit naar nòg meer invitaties, er zijn immers zeven dagen in een week… 🙂

Saluut!

Wie niet weg is, is gezien…

Dag luitjes,

Het is weer een tijdje geleden dat we van ons konden laten horen. In Italië en Frankrijk zijn er precies geen internetcafés. Hiermee weten jullie meteen dat we de grens overgestoken hebben aan ’t zeetje. Dat was wel wat zwoegen, het was leuk voor één keer, maar de volgende keer nemen we ook liever de Vespa! Een heel mooie kustlijn in Italië, maar in Frankrijk is het eerder miserie, bij elke afdaling rijden we een stadje in met heel veel verkeer, dus echt genieten van de afdalingen zit er niet in.

Maar genoeg geklaagd, we hebben lekker in Monaco rondgelopen, of liever gefietst… en Cannes op de rode loper gewandeld. We schieten goed op dus. In totaal halen we vandaag de 2.557 kilometer, klinkt als geld in mijn oren. Als alles verder nog vlot loopt, zullen we ten eerste (op zijn Piet’s) op tijd aankomen en ten tweede meer dan 3.000 kilometer hebben. Vandaag hebben we langs de route du soleil gefietst, maar veel soleil was er toch niet te zien. Helemaal uitgeregend zijn we een hotelleke binnengereden, inclusief gratis internet, in Loriol, ietske onder Valence. Morgen rijden we Lyon voorbij.

Met Sofie vooraan op de fiets, is het best wel leuk. Een prachtig uitzicht, en heel veel tijd om niks te doen én foto’s te nemen. In het begin was het wat wennen met al dat gewicht aan de fiets, maar dag na dag lukt het beter om ons stalen ros in bedwang te houden. We hebben duidelijk problemen met de kodak, die heeft nog wat last van de regen denk ik. We kunnen dus geen foto’s uploaden vandaag. Misschien morgen als we even tijd vinden in Valence of Lyon.

De slaapplaats wisselt van dag tot dag. Zo konden we al slapen in de woonkamer van sympathieke Roemenen, van een tof (en rijk) Italiaans koppel, op een camping vol Belgen en vandaag dus in een hotelleke.

Aan allemaal, wij eten graag een lekker stoverijtje, krokante frietjes, biefstukje, een lekker Belgisch biertje, een fris slaatje, kaas… Met andere woorden: verras ons… (of met nog andere woorden: de verwachtingen zijn hoog) We zullen hopelijk één of twee dagen vroeger aankomen, maar kunnen niks beloven.

Ciao!

En dan nu… terugkeren!

Na een rustdagje in Venezia, zijn we gisteren achterstevoren op de fiets gesprongen. Niet letterlijk natuurlijk, maar voor de gelegenheid hebben we van plaats gewisseld. Na een testrun in het dorpje van de camping, waar we heelhuids van teruggekomen zijn, hebben we beslist om de rollen eens om te keren.

Gisteren afscheid genomen van de leukste camping met privedouche en -toilet en opnieuw de voze tour op. Toch een leuk stekje gevonden gisteren om te slapen, tussen de muggen weliswaar, maar ons hoor je niet klagen, enkel krabben!

Trouwens, dat Brugge van het Zuiden… allemaal zo speciaal niet hoor… 🙂 Maar de vrouwtjes zijn er dol op!

Arrivederci ( Hans, dit is de laatste dans… – Zoek dat maar eens op!)

Nie neute… Nie pleuje!

Laatst lieten we van ons horen in Bregenz, aan de Bodensee… We komen vijf minuutjes geleden uit het zwembad op nog geen tien kilometer van Venezia. Wat is het hier warm zeg.

Ahja, juist die bergpassen… Eerst de Arlbergpas, aan tien km/uur, en een lekker lunchke met frietjes halverwege, dat was een makkie. Hoewel, op vijf kilometer van de top plooit ons kleinste tandwiel vooraan. Met de hulp van de flikken hebben we ons tandwiel er kunnen afkrijgen, maar resultaat is wel dat we nog maar 14 in plaats van 21 versnellingen hebben voor de laatste vijf km en de Reschenpas. Efkens goed zweten en meermaals sterven op de fiets, maar moeilijk gaat ook!

Ondertussen de teller al op 1.500 km gebracht, dat klinkt naar meer.

We hebben ook al de Belgische problemen opgelost toen we gisteren bij een Waals koppel in de tuin mochten blijven slapen, inclusief Grappa en ontbijt…

Morgen eens zien waar al dat gedoe hier in Venezia rond draait en dan snellekes naar huis.

Het Nieuwsblad

Altijd al van gehoord, maar nog nooit gelezen? Dit is het moment!

http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=Q22SC104

Met dank aan de collega´s

Het verloren land…

Dag 8 en plots rijden we voorbij het Oostenrijk-bordje. Eindelijk de internet-highway gevonden, dus tijd om jullie up to date te houden.

We zitten in het stadje Bregenz en rijden, als het wat afgekoeld is door naar Bludenz, op weg naar de eerste Alpenpas.

Over de wegen in Duitsland, 1 slagzin: learn to love it!

Op dag zes kwamen we Mathias en Yves tegen die ook met de tandem op reis zijn. Ze verdedigen onze Belgische eer op een mountainbikewedstrijd voor tandems… Hopelijk komen ze op tijd aan. Allez les belges! Deze dag reden we op instructies van hun gps, amaai wat een rommel. We hebben met andere woorden veel omwegen gedaan tot we in het bos terechtkwamen bij Tübingen. Een prachtig natuurgebied, inclusief bangelijke afdaling op een smal, met kiezelsteentjes bezaaid, bospadje: we haalden er toch makkelijk 40 km per uur, echt vet wijs!

De eerste berg viel al bij al goed mee bij het uitrijden van Tübingen, hoewel we toch een paar uur hebben moeten pauzeren, het kan ook door de hitte geweest zijn.

We vinden altijd wel een slaapplaatsje, gisteren nog konden we bij mensen in de tuin onze tent opzetten en mochten we welfs meekijken naar de voetbal met een pint bier en een glas wijn. Vanmorgen was er thee en zelfgemaakt brood en confituur naar believen.

Sofie zegt het een en ander, carpe diem denk ik… wie zal het zeggen?

ps. Begin je geld maar te tellen, al 970 kilometer op de teller.

ps 2. De tiende bol.

De tiende bol!

En dat het geregend heeft… Na het heerlijke plensbuitje, kwamen we in een onheus onweer terecht. Kolkende straatriviertjes stroomden naar beneden, in onze schoenen en zakken.

Na kilometers omrijden door de overstromingen en het onweer, raakten we samen met vakantiefietser Maurice in Koblenz. Gisteren heel de dag een goedkoop internetcafe gezocht, maar niet gevonden langs de Rijn. De fietspaadjes zijn over het algemeen ergerlijk, we kiezen dus vaak voor de N-wegen, zo gaat het tenminste wat vooruit.

Op een helling, temidden niks vonden we de tiende bol terug, van het atomium he…

Vet wijs

Net als gisteren zijn we opnieuw met ons gat in de boter gevallen. In een voorwijkje Düren konden we zonder probleem in de tuin blijven slapen. Ook hier werd er ’s morgens voor ontbijt gezorgd… Vet wijs!

Na het te lange ontbijt zijn we toch nog op onze route geraakt, richting Rhein. Dus even gedaan met die ellendige heuvels. Trouwens het was ook al even gedaan met de te hete zon… Een paar plensbuien, wat donder, bliksem en natte kledij… daarmee zijn we ook gewassen… In Rheinbach konden we genieten van een ´romantisch´ etentje onder een eenzame boom langs een drukke weg. Vet wijs!

Ook nog gefigureerd in een huwelijk. Ik kreeg spontaan grappige hoed en een gigantische toiletborstel in mijn handen geduwd… Ook al vet wijs.

Over vet wijs gesproken…

Geen 24 meer …

Helaas, we zijn de eerste dag niet in Aken toegekomen, maar we schrijven van hieruit wel ons verslagje. Door de omleiding van rock Werchter hebben we heel wat kilometers moeten omrijden. We hebben het geluk gehad om na 150 km bij de familie Clerix terecht te komen. Na een goede douche en een overheerlijke maaltijd was het tijd om kennis te maken met de boerenkrijgers.

Aan gastvrijheid geen gebrek in Hasselt, we werden onmiddellijk verwelkomd in de buurt met een lekkere fles wijn (die we helaas niet kunnen meenemen wegens veel te heeeeeeeeet, toch bedankt). Na een korte nachtrust en een stevig ontbijt vergezelde Frank ons met de fiets tot in Vaals (het drielandenpunt), keitof, bedankt!

Ah ja, geen 24 meer, maar 27 …

Uitwuiving!

Leuk vertrek met toffe vrienden, zelf de vrienden van De Gentenaar komen kijken of we deze keer echt wel zullen vertrekken!

3, 2, 1… en vertrokken!

… gefopt!

Toch even checken of alles op die fiets past he! Tot morgen, 8 uur in de Holstraat!

Dag 1 in zicht

Dag één staat voor de deur, tijd dus om eens te kijken waar we onze eerste pijlen op zullen richten…

Hopelijk geraken we de eerste dag al uit België, maar vermoedelijk zullen we nog even van de Belgische zon kunnen genieten. Aken ligt immers een heel eind van Gent, een 175 kilometer eigenlijk. Dus zeker niet onmogelijk :-).

Volg ons!

Blijf steeds op de hoogte van ons reilen en zeilen onderweg naar Venetië. Geef in de rechterbalk je e-mailadres in en je ontvangt automatisch een mailtje als wij onze blog updaten.

Als dat geen luxe is…

…Nu nog iemand vinden die voor mij wilt trappen, sturen wil ik nog wel doen… 🙂

’t Varkentje vult zich

Hoe langer hoe meer vrienden en kennissen het Kinderkankerfonds een hart onder de riem willen steken. Word meteen ook lid van onze facebookgroep ‘Sponsorfietstocht tvv Kinderkankerfonds‘.

Uiteraard kun je ook een vaste gift doen. Het is niet nodig om x cent per kilometer te beginnen uitrekenen. Wil je gewoonweg vijf, tien, dertig of honderd euro storten? Laat ons je dan vooral niet tegenhouden… Je hoeft dus niet te wachten om te storten tot we terug in België zijn.

Storten voor het KKF kan op rekeningnummer IBAN: BE31 2850 3053 8255 – BIC: GEBABEBB , met de vermelding ‘Vrolijke Trappers’. Vanaf 30 euro krijg je een fiscaal attest voor de belastingen.

De eerste loodjes

De trip komt almaar dichter, en dichter… Er wordt nog veel van hot naar her gespurt op zoek naar het juiste kookpotje, de beste slaapmatjes, vlagjes en andere prutserijen. Die laatste loodjes zijn in feite de eerste van de vakantie. En die zijn -hoe je het ook draait of keert- toch wel de leukste.

Uitkijken naar een trip langs meren, rivieren en een paar bergtoppen… heerlijk! Ons rest nu gewoon de fietszakken volproppen en vertrekken. Maar eerst nog even elke dag van een lekkere douche genieten, iets wat we onderweg helaas niet al te vaak zullen kunnen doen.

De route ligt vast

Dit keer fietsen we een vastgelegde route. De vorige reis was een beetje op goed geluk, maar we merkten dat we vaak rakelings langs bijzondere bezienswaardigheden reden, jammer.

Hans Reitsma fietste al van Amsterdam naar Rome en bracht er een boekje over uit. Wij pikken aan op de route aan het drielandenpunt. Dan volgt nog een mooie rit langs de Rijn en het Zwarte Woud door. Even puffen tussen de Alpenbergen en dan de Povlakte op, naar ’t schijnt even plat als Nederland… De route vind je op deze site.

De route is zogezegd ook doenbaar met kinderen, dus de hellingen – op een paar na – zullen te doen zijn. Natuurlijk nemen we ook onze landkaarten mee, kwestie van toch een beetje vrij te kunnen zijn en van de route te kunnen afwijken.